هــنـوز دیـده مـادر به گاهـوارۀ توست           به خیـمه منـتـظـر دیدن دوبـارۀ توست

به خـنده دل بربودی ز مادر ای اصغر           بیا که شادی مادر به یک اشارۀ توست

نـهـاده سـر به سـر زانـوان غـم، مـادر           که پاره پاره دلش چون گلوی پارۀ توست

چه پاسخ اهل حرم را دهم؟ چو می پرسند           که این قتیل به خون خفته،شیرخوارۀ توست؟

غـروب عـمـر تو را من نمی کنم بـاور           که آسمان وجـودم پر از ستارۀ تـوست

به خنده بر تن بی جان، دوباره جان بخشا           که جان به پیکر بی جان من، نظارۀ توست

اگر که سینـۀ مادر ز غـم گدازان است           ز سـوزِ تشنگیِ لعلِ پُـر شـرارۀ توست

به روز حشر که «عنقا» بسی بود ناچار           تمام چشم وجودش به دست چارۀ توست